ΝΕΥΡΑ

Σε μισώ
Οπότε μίσησε με
Γιατί η σκέτη αδράνεια με κάνει να βαριέμαι
Δεν καταλήγω κάπου όπως πάντα και χαλιέμαι
Όταν σκέψεις αδιέξοδα
Τον εγκέφαλο μου καίνε
Ερωτήματα –γόρδιοι δεσμοί,
Που, πως, ποτέ και γιατί
προσπάθεια κουραστική
Καμία φορά κάτι πάει να ειπωθεί
Πάνω σε κάποιο χαρτί
Αλλά το τρώει η σιωπή
Αφού οι πιο πολλοί από εσάς για τα λεγόμενα τους
Είσαστε ή βλάκες ή κουφοί.
Νέα μέρα, με φόντο και πάλι το κουτί
Και για συμπλήρωμα μια σάπια μουσική
να βγαίνει από την τιβί
σιωπή! σιωπή!
πάλι αναλώνομαι σε τοίχους,
μιλώ σε λίγους
άμα δεν είχα εχθρούς δεν θα 'χα  φίλους
γι’ αυτό επιλεγώ πόλεμο να κάνω με εκείνους
παιδί του κτήνους σε αιώνια αυτό-εξορια
γαμιέται η απληστία και όσοι χλευάζουν τα βιβλία
 ένα δυο τρία,
αυτό-οργάνωση, γνώση και ατομιστική αναρχία

μέχρι την αταξική μας κοινωνία θα κάνουμε φασαρία.