Ζωντανός ψόφος.

Και πάλι στη θέση μου.
Αναμένοντας,  παίρνω βαθιές ανάσες για να αποφύγω να σκέπτομαι
κοιτώ τον φωτισμό να αλλάζει εντάσεις
ενώ οι υπόλοιποι θεατές σαπίζουν ήρεμοι περιμένοντας στις κόκκινες καρέκλες τους
από τα ηχεία βγαίνουν κραυγές, φανταχτερά εμβατήρια
που εξυμνούν ότι μισώ
η ατμόσφαιρα είναι τέλεια για το όργιο που επακολουθεί.
Παρακαλείτο ησυχία! Ξάφνου φωνές.
Οι κουρτίνες ανοίγουν και
οι διπλανοί μου αρχίζουν να στριφογυρίζουν ανυπόμονα στις θέσεις τους
λογικά πρέπει και γω να κάνω το ίδιο
κάποιος πέταξε την πρώτη βλασφημία από τα πίσω καθίσματα
τώρα θα αρχίζουν να φωνάζουν
ποτέ δεν μου άρεσε να πηγαίνω σε γιορτές
τώρα έρχονται αυτές σε μένα
και οι συμμετέχοντες με τραβάνε στο χορό
κοίτα, κοίτα διπλανέ , χορεύω
κοίτα, μισώ και γω αυτούς που μισείς
μισώ και γω αυτούς που μας είπαν να μισούμε
αυτό πάει να πει ότι είμαστε φίλοι ;
αφού είμαστε φίλοι θα σου πω πως ποτέ δεν μου άρεσαν οι γιορτές
οι χορηγοί, οι διοργανωτές και οι πρωταγωνιστές
αλλά μην τους το πεις εντάξει; γιατί τα γκλόμπ πονάνε βλέπεις
κοίτα διπλανέ κοίτα χορεύω
είμαι εχθρός τους δεν είμαι εχθρός σου
μην με φοβάσαι ποτέ δεν θα σε έβλαπτα, θα ήταν ανούσιο άλλωστε
αν δεν μπορώ να στο πω κατάμουτρα
μπερδεύω τα βήματα μου και πέφτω
οι διπλανοί συνεχίζουν να χορεύουν και να ξελαρυγγιάζονται
ακλόνητοι ,ενώ με καταπατάνε,
για να γίνουν ένα με τους μπροστινούς τους
οι όποιοι θα γίνουν ένα με τους μπροστινούς τους και ούτε καθ’ εξής
δεν φωνάζω
όλο και πιο πολλά πόδια πιέζουν το κρανίο μου αλλά δεν με νοιάζει
θέλω τον θάνατο μου αφού δεν μπόρεσα να φέρω τον δικό τους
δεν φωνάζω
δεν θα χαρίσω ούτε μια λέξη στον χορό τους
κρατάω την φωνή μου για την ώρα που θα χρειαστεί να φωνάξω ΠΟΛΕΜΟ!
Και τα γέλια μου για την ώρα που θα χορεύω
,έναν χορό δικό μου, πάνω από τα σάπια πτώματα σας.
Η πίεση μεγαλώνει και σκέπτομαι πως το μόνο που θα μείνει να με θυμίζει
θα είναι ένας λεκές από τα χυμένα μυαλά μου στο πάτωμα
άλλωστε, αυτά είναι το μόνο ισχυρό πράγμα πάνω μου
που αξίζει να μείνει.
Σκοτάδι παράλυση και λιποθυμία.
Η ανθρωπινή θάλασσα οργιάζει ˙ πόνος.
Ξάφνου νιώθω να ανυψώνομαι ˙ πέθανα και πάω πάνω ;
Μπα μαλακία δεν παίζει.
Με σηκώνουν. Το δίλεπτο τέλειωσε λέει,
να μάθεις καλύτερα τα βήματα για νη μην μπερδεύεσαι άλλη φορά,
ακολούθει γλέντι με φαί, μεθύσι και κάνα τσιγάρο λέει.
Τουλάχιστον αύριο δεν θα θυμάμαι και πολλά.
Έτσι που λες.
Ζωντανός ψόφος διπλανέ.