ο προσωπικός διπροσωπισμός μου

με την μάσκα μου για ατου μου να κοιτώ με τα πλαστικά μου μάτια τα πλαστικά μάτια της μάσκας του εχθρού μου

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

κάτι σαν στίχοι.

Οι παλιοί πλαστικοί φίλοι μας
και οι πλαστικοί φίλοι των παιδιών μας,
προβάλλουν τον πόλεμο σαν μοναδική λύση και μέσο κοινωνικής καταξίωσης.
Οι σουπερ ήρωες φοράνε μάσκα γιατί είναι παράνομοι και δρουν
όχι για να σώσουν τον κόσμο για το καλό,
αλλά για να ικανοποιήσουν τα κρυφά συμφέροντα των πολυεθνικών
που τους δημιούργησαν.

Νιώθω εδώ και κάποιο καιρό ότι κάτι δεν πάει και τόσο καλά με την κοινωνία μας
αφού πίσω από κάθε τι το αγαθό, κρύβεται κι ένα αγαθό.
Οι μεγάλοι που ανήκουν στην μικροαστική φυλή του ανθρωπίνου είδους
κάθονται στην πολυθρόνα και καταβροχθίζουν προπαγάνδες με ευκολία
και δίχως καμία αντίσταση γιατί μόλις γύρισαν από την δουλειά
και είναι πολύ κουρασμένοι, τόσο ώστε να μην αντέχουν ούτε να ξεφυλλίσουν κάποιο
οποιοδήποτε βιβλίο, ενώ τα παιδιά υποστηρίζουν παθιασμένα την πολιτική τους ορθότητα
λέγοντας ότι οι διαφημίσεις κάνουν κακό παρόλο που ο καλύτερος τους φίλος είναι εδώ και χρόνια η οθόνη.

Αν η γενιά μου δεν καταφέρει να φέρει την επανάσταση, μπορώ να την ξεχάσω
γιατί είναι σίγουρο ότι τότε, δεν θα έρθει ποτέ πια.
Βλέπεις όσο περνάνε τα χρόνια οι εξουσίες όλο και βρίσκουν
καινούργιους και καλυτέρους τρόπους να εκτρέφουν εργάτες
ενώ η τεχνική της σκέψης όλο και περιορίζεται.
ο πιο χαζός πεθαίνει ή ελέγχεται και δυστυχώς οι χαζοί είναι πολλοί.
Κι αν έχεις αντίρρηση, εγώ έχω επιχειρήματα.
Θρησκεία ˙ μου λες πίστη και ελπίδα, σου λέω εξουσία και φόβος.
Πατρίδα ˙ μου λες ταυτότητα και πολιτισμός, σου λέω εξουσία και φόβος.

Πάντα ρόδες ήταν οι μόδες και γύριζαν αλλά απ ότι φαίνεται η μόδα του να φοβάσαι
είναι διαχρονική.
Από παιδιά μας μαθαίνουν την υπακοή στο κατεστημένο με τρόπο τόσο γραφικό
γιατί έχουν ως σκοπό μεγαλώνοντας, να μπουχτίσουμε τόσο πολύ από την ανία
που τελικώς να κάνουμε επανάσταση χωρίς αιτία κι αφορμή,
από στείρα αντίδραση και μόνο, πράγμα το οποίο θα οδηγήσει στην γρήγορη και μόνιμη διάσπαση της ιδεολογίας που είχαμε διαμορφώσει μέσα στο στο κεφάλι μας και μετέπειτα στην ολική συμμόρφωση μας.

Σκοτείνιασε απόψε νωρίς όμως και ο αδελφός μου περιμένει να δει τα αστέρια να πέφτουν. οπότε, καληνύχτα.


                                                             «утро вечера мудренее»










κάτι σαν στίχοι. επηρεασμένος από διάφορα ράπς του ανδρείκελου, του gadfly, του Λ.Ο.Σ. και του ανεμιστήρα.

Σάββατο 7 Απριλίου 2012

0

Μηδενικό
ξυπνάς για ύπνο πέφτεις ξανά,
πάντα ένα μηδενικό
δημιούργησες τον κόσμο σου
και μένεις ιδανικό, μηδενικό
μέσα σε αυτό
μηδενικό,
δεν έχεις όνομα μόνο αριθμό
μηδενικό,
ψέματα σου δώσαν σαν γεννήθηκες
Την ανία έκανες δέρμα σου
και με μια εικόνα ντύθηκες
σαν φίλος μου συστήθηκες
να ζήσεις μια στιγμή πραγματικά
 ποτέ σου δεν θυμήθηκες
μηδενικό,
όσο κι αν έψαξα τίποτα το ενδιαφέρων
πάνω σου δεν μπόρεσα να βρω
μηδενικό,
γι'αυτο ακόμα σε μισώ
αφού καλώς κακώς
χρειάζομαι από κάτι να πιαστώ
από κάτι να τραφώ
μηδενικό,
στα μάτια μου θα μένεις πάντα μέχρι να σαπίσω
μέχρι να χαθώ
μηδενικό,
έως ότου βρω κάτι άλλο να σκεφτώ
μηδενικό,
φασιστικό η αναρχικό
μηδενικό,
μηδέν ψυχή μηδέν μυαλό
μηδενικό
ότι ζω μηδενικό
ενδιάμεσα στο είμαι και στο τίποτα ακροβατώ
λίγο μετά μα και λίγο πριν από τον γκρεμό
πάνω απ’ το κενό
μηδενικό,
ακούω η μιλώ
μηδενικό,
ενεργώ δεν ενεργώ
μηδενικό,
μισώ η αγαπώ
μηδενικό,
τίποτα ιδανικό
μηδενικό,
τίποτα το ύψιστο και το σταθερό
ηθικό η λογικό
μηδενικό,
θέλω να σε αφανίσω
θέλω να πέσω κάτω και να σκοτωθώ
γιατί δεν είσαι εσύ,
το μηδενικό είμαι εγώ.