ενα κουπλέ.

Παίρνω ανάσα,

Έτρεφα ελπίδα με την ενστικτώδη κίνηση μου αυτή

Να νιώσω ανακουφισμένος τα αιμοσφαίρια μου να εμπλουτίζονται

Με μόρια καθαρού οξυγόνου

Αλλά πάλι δυστυχώς νιώθω να πνίγομαι.

Γκρίζο,

Στο αστικό τοπίο που γεννήθηκα δεν μπορείς να ανταμώσεις

Τίποτα παραπάνω από στέγες και τηλεοπτικές κεραίες από καλωδιακές.

Πες  μου που να πιστέψω, πες μου τι να εκτιμήσω,

Πες μου πώς να αγαπήσω αυτό που λες άνθρωπο και που να ψάξω να τον βρω

Επειδή μέχρι τώρα το μόνο που βρήκα μπροστά μου είναι το χάος

Μια άσχημη μάζα βαπτισμένη πλήθος με πλαστικοποιημένο σώμα

Και κάρδια  γεμάτη από υποκατάστατα ψυχής

Μικροαστοί να μασάνε ήδη μασημένες απόψεις

Και να υιοθετούν δήθεν επαναστατικές και ριζοσπαστικές θέσεις

Για να μπορούν να μπουν στο πλαίσιο του δηλωμένου

Και επαναπαυμένου, γραφικού και κοινωνικά αποδεκτού επαναστάτη.

Δεν έχουμε ανάγκη το σύστημα.

Εμείς είμαστε το σύστημα

Και χρειάζονται πολλά περισσότερα

Από απλά λόγια σαν κι αυτά για να τ’ αλλάξουν.

Χρειάζονται ακόμα πιο πολλά για να αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι.

Δεν έχουμε ανάγκη το σύστημα.

Ούτε αυτό μας έχει ανάγκη.

Απλά αν εξαλειφθούμε ολοκληρωτικώς δεν θα του λείψουμε καθόλου,

Ενώ αν εξαφανιστεί αυτό τι θα γίνει; πες μου τι;

Μπορεί να γίνουμε καλύτεροι χωρίς αυτό

Μπορεί όμως και να μας λείψει και να το δημιουργήσουμε ξανά από την αρχή

Γιατί έχουμε συνηθίσει στην ιδέα της βολικής δουλείας

Και η άλλη, αυτή η τόσο ποθητή ιδέα της πραγματικής ελευθερίας 

εν τέλει μπορεί να μας τρομάζει.

Ο άνθρωπος δεν εκτίμησε ποτέ του την αλήθεια

Γιατί ποτέ του δεν μπόρεσε να είναι ο πραγματικός του εαυτός.

Ο άνθρωπος δεν μπόρεσε ποτέ του να κατανοήσει την αλήθεια

Γιατί εξ αρχής την γνώρισε με τον λάθος τρόπο.

Μα έτσι ζούμε, αυτοί είμαστε

Οργή και φωτιά ακόμη.

δεν νομίζω οτι θα δώσω τίτλο σε αυτο.

Γραμένο με βάση κάποιο μπεατ απο το "ατέρμονες βρόχοι" του σφάλματος της ρώμης.(μαλλον το 22 ειναι.)

Πάλι βρέχει,

Ο κόσμος κινείτε πιο γρήγορα λες και τον ξύπνησαν απότομα

Οι δροσερές σταγόνες τις βροχής

Δύσκολοι καιροί για το τρίτο κοινωνικό στρώμα της ανθρώπινης φυλής

Αφού το δεύτερο και το πρώτο εξ αρχής γεννήθηκε με κληροδοτημένη

Απώλεια συναισθημάτων.

Γενιά αθυρμάτων, οι φίλοι μου με αγαπάν από συνήθεια

Στοιχηματίζω ότι αν δεν είχαν την προσωπική τους ευτυχία σαν σκοπό

Δεν θα μου μιλούσαν καν,

Μάλλον θα έκανα και γω το ίδιο.

Ευτυχώς ακόμη αυτός είναι ο πιο εύκολος τρόπος να έχουμε συμφέρον όλοι μας.

Κουβέντες, ανταλλαγή και αντιπαράθεση απόψεων,

Ώρες ατελείωτης άρθρωσης και φιλοσοφίας που εν τέλει δεν καταλήγουν πουθενά,

Τσακωμοί και νεύρα

Σπίθες πάθους και ανθρωπιάς

Μετά επιστροφή

Από την εναλλακτική

Στην κανονική λογική

Και τέρμα.

Ποτέ κανείς δεν μπόρεσε να φτάσει ως το τέρμα

Αν πραγματικά το ήθελε και απλώς δεν προσπάθησε αρκετά είναι άλλο θέμα

Μετανιώνω που δεν μετάνιωσα ποτέ για τίποτα πραγματικά

Μα έτσι συντηρείτε η θέληση μου για ταξίδια. Αλήθεια

Πες μου, θα βιώσεις κάτι που ξέρεις ότι τελικά θα βγεις χαμένος ;

Δεν νομίζω ˙

Κανείς μα κανείς ποτέ του δεν βγαίνει κερδισμένος

Αλλά έτσι είναι οι άνθρωποι αγρίμια

Δεν θέλουν αν αγαπήσουν και να εκτιμήσουν αυτά που ήδη έχουν

Όλα τους φαίνονται ανώφελα και λίγα

Φορές ,φορές χαμογελώ αληθινά.

Το βράδυ έχω ήδη ξεχάσει το πια ήταν η αιτία

Αν όμως μισήσω κάτι πάω στοίχημα πως θα το θυμάμαι για καμία χιλιετία

Πρόσωπα απρόσωπα ˙ κοινωνία

Δουλειά δουλεία, δόλος ,βία

ΚΡΥΑ ΚΡΥΑ Η ΨΥΧΗ ΣΑΣ ΤΟΣΟ ΚΡΥΑ

Σκοπός πια να μην έχεις στόχους

Με στόχο να αποφύγεις την αποτυχία ˙

Δυστυχία στα μάτια καθρεπτίζεται η ανία

Η ζωή δεν είναι πια ζωή αλλά μια ανώνυμη εταιρία

ζωή και σια

Με υπαλλήλους όλους μας

Στο σχολείο μας μάθαν κάποιον Μάη να παίζουμε σωστά τους ρόλους μας

Ερχόμαστε στο σπίτι μας και νιώθουμε τόσο μόνοι μας

Κουρασμένοι ˙ κατεστραμμένοι ˙

Τόσο οικείοι, τόσο ίδιοι μα ακόμα ξένοι

Πες μου τι μένει.

 

Γαμημένοι.

φόβος.

Δεν φοβάμαι πλέον το σκοτάδι.

Κατάλαβα μετά από νύχτες που πέρασα στην άκρη του δωματίου φοβούμενος, πως ο φόβος υπάρχει όσο εσύ ο ίδιος θες να υπάρχει. Όσο εσύ τον έχεις ανάγκη, όσο εσύ ο ίδιος τον χρειάζεσαι, μόνο και μόνο για να έχεις την δικαιολογία ότι δεν έκανες κάτι που έπρεπε  να κάνεις ή ότι δεν είπες κάτι που έπρεπε να πεις επειδή φοβήθηκες. Μπούρδες.

Ο φόβος είναι δημιούργημα του ίδιου του εαυτού σου. Ναι μπορεί όπως λένε να είναι ένστικτο, αλλά αυτό δεν τον κάνει απαραιτήτως μόνιμο συναίσθημα. Τα ένστικτα περιορίζονται και αψηφούντε. Ο φόβος υπάρχει και πάντα θα υπάρχει μόνο εφόσον τον τρέφεις εσύ. Όσο του δίνεις σημασία, τόσο πιο πολύ τον δυναμώνεις, τόσο πιο πολύ ωριμάζει μέσα σου και μεγαλώνει. Όσο  τον στηρίζεις, τόσο αυτός θα ριζώνει όλο και πιο βαθιά στην ψυχή, στην κάρδια και στον εγκέφαλο σου. Αν τον αφήσεις, οι ρίζες θα γίνουν τόσο μεγάλες που δεν θα μπορείς πλέον να τον υπερνικήσεις και να τον ξεριζώσεις από μέσα σου. Ποτέ. Θα είσαι πάντα δούλος του.

       
Αν όμως δεν τον τρέφεις, σαν αβοήθητο παιδί που παρατημένο δεν έχει μάθει ακόμα να περπατάει θα σέρνεται και δεν θα προλαβαίνει να σταματήσει την λογική σκέψη. Δεν θα προλαβαίνει να σε βυθίσει στο σκοτάδι του, τον παραλογισμό του. Όλο και πιο αδύνατος μέρα με την μέρα, θα πεινά. Αν δεν υποκύψεις και δεν τον ταΐσεις, θα πάθει υποσιτισμό, θα σπαράξει βασανιζόμενος από το αίσθημα της πείνας και εντελή θα πεθάνει.

        
Δεν φοβάμαι πλέον το σκοτάδι. Οπότε υποθέτω ότι ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσω τον επόμενο φόβο στην λίστα μου. Το μόνο κακό είναι ότι η λίστα δεν τελειώνει ποτέ..

Ε ναι, είμαι πρωτότυπος.

Αφού είναι πλέον κάτι το ρηξικέλευθο

το να έχω λειτουργικό εγκέφαλο.

κοίτα.

Μην με κοιτάτε, δεν έχω κάτι να σας δείξω.

Ούτε καν ένα μικρό κι αθώο μυστικό

Ακόμα κι αν είχα όμως, να είστε σίγουροι

Ότι θα το είχα φύλαξει τόσο καλά,

Ώστε δεν θα υποψιαζόσασταν καν ότι υπάρχει

Μην με κοιτάτε.

Δεν έχω κάτι το ενδιαφέρον πάνω μου,

Τίποτα συναρπαστικό, τίποτα πρωτότυπο

Είμαι άνθρωπος

Όπως άλλωστε είστε και όλοι εσείς

Είμαι άνθρωπος

Η μόνη μας διαφορά είναι ότι εγώ δεν είμαι ανθρωποφάγος

Ναι, μπορεί ψεύτης, μπορεί αχρείος και απαίσιος,

Μπορεί δειλός, μπορεί αντικοινωνικός, άσχημος, βαρετός,

Κυνικός και παράξενος, αλλά όχι,

Δεν είμαι ανθρωποφάγος.

Όχι.

Μην με κοιτάτε.

Μην κάνετε τον κόπο να πάρετε μάτι κάτι απ την

Ψηφιακή μου κλειδαρότρυπα

Δεν έχει τίποτα να δείτε

Τίποτα. Μόνο χρώματα.

Μερικές φορές άσπρο, άλλες μαύρο

Και μερικές φορές, σπάνια βέβαια, υπάρχει και το γκρίζο.

Αν δείτε γκρίζο μπορεί να είναι και η τυχερή σας μέρα.

Συνήθως αισθάνομαι άμεσα συναισθήματα

Όταν υπάρχει το γκρίζο, τότε είμαι πραγματικά σκατά.

Τότε μπορεί να κάνω και κάποια τρέλα που,

Αν δεν την βλέπατε, πιθανότατα

να κατέληγε ένα καλά κρυμμένο μυστικό.

Μην με κοιτάτε.

Σήμερα δεν έχει γκρίζο.

Τουλάχιστον όχι ακόμα.

Μην με κοιτάτε.

Αν πραγματικά θέλετε να κοιτάξετε κάπου ή κάποιον τόσο πολύ,

Κοιτάξτε στην δική σας χαραμάδα.

Πάω στοίχημα ότι θα πανικοβληθείτε.

Πάω στοίχημα, ότι θα τρομάξετε μόλις η όραση σας προσαρμοστεί στο λιγοστό φως.

Πάω στοίχημα ότι θα τρομάξετε μόλις αντικρίσετε το γκρίζο της ψυχής σας.

                                                                                                          Έτοιμος για άλλη μια παράσταση,

                                                                                                                                                         

για την ρώμη.

Τον τελευταίο καιρό, κάνω συχνά διάλογο με την «ρώμη» τα βράδια μέσω των ακουστικών μου. Έτσι μάλλον αυτό είναι άκρως επηρεασμένο από την δουλειά τους.

Ανοίγω το κανάλι σας, βλέπω το χάλι σας
Πάλι παίρνω φωτιά, πάλι φωτιά στο κεφάλι σας
Ντροπή σας
Πιόνια , πρωταγωνιστές της πίστας
Όλο κάθεστε γελάτε, και τρώτε την ζωή σας
Δεν είμαι σαν κι εσάς, ποτέ δεν ήμουνα μαζί σας
Γαμιέται κάθε υποκινούμενος, υποκριτής,
Κομματικός, φασίστας
Δεν με νοιάζει αν σε πειράζει, δεν με νοιάζει
Αν στα μάτια σου είμαι απλά αλλο ένα κουτάκι
Που με τα υπόλοιπα κουτάκια δεν ταιριάζει
Μπορεί να με κουτός
μα ένας κουτός που τα πιστεύω δεν αλλάζει
και όταν μορφάζει
στο πρόσωπο μου η μάσκα φίλε μου μην σε τρομάζει,
να ξέρεις άλλο είναι ο άνθρωπος και άλλο μοιάζει
καμουφλάρετε στην λάσπη προστατεύεται
το καλό πάντα κρύβεται, το καλό ποτέ δεν φαίνεται
μια αραιή μυρωδιά καπνού
στην βρώμα που εκπέμπετε
η ρώμη καίγεται απόψε χωριανοί, η ρώμη καίγεται.