Η ακμή της παρακμής.

Η ακμή της παρακμής
Το ανθρώπινο είδος
στο επικείμενο τέλος της αρχής
μην ανησυχείς
ότι θες να δεις θα δεις
το θέμα είναι και να μπορείς
από την αλήθεια να κρυφτείς
και να μάθεις να ζεις
στο σκοτάδι της σκουριασμένης σου ψυχής
παιδιά όλοι ενός θεού
συστηματικού οπαδού
της βρώμας,  του κακού
με κλαίουσα και γελούσα μάσκα για ατού
να κυβερνά από το υπερπολυτελές
κάστρο τ’ ουρανού
τους δούλους του με την απειλή του κεραυνού
τόσο άτρωτος
μα εξαρτάτε και αυτός από τον δικό μας τρόμο
την αμφιβάλλουσα πίστη αντ’ αυτού
με προσευχές για πασπαρτού
τον χρόνο τους περνούν
αρνούμενοι να δουν
έτσι, την νεκρή ζωή τους ζουν
με μόνη χαρά
αυτής της ενοικιαζόμενης κλειτορίδας
του ενοικιαζόμενου μαστού
να γεύονται χείλια δηλητηριασμένα
κατά την διεργασία του φιλιού
άνθρωποι ρίζες μιας εξίσωσης
άγνωστου βαθμού
με ρόλο δύσκολο , να καταναλώνουν, να μισούν
μέχρι στο απόλυτο μηδέν να βυθιστούν
σε δωμάτια γεμάτα υλικά και διαφημίσεις θα πνιγούν
θα πουν
πως δεν τους χώρεσε η κιβωτός
γιατί αγνώστοι τριγυρνούν
τραγούδια τραγουδούν
το παίζουν ξύπνιοι ‘ επαναστατούν
μα όταν έρθει η ώρα του πραγματικού αγώνα
αυτοί βαθιά
με όνειρα τον προγονικό πολιτισμό
θα επαναπαυτούν και θα κοιμηθούν.