ο προσωπικός διπροσωπισμός μου

με την μάσκα μου για ατου μου να κοιτώ με τα πλαστικά μου μάτια τα πλαστικά μάτια της μάσκας του εχθρού μου

Δευτέρα 9 Ιανουαρίου 2012

Στο δωμάτιο με το κουτί Νο.2


Στο δωμάτιο με το κουτί
Οι μισοί απ τους κατοίκους υποκρίνονται πως ζουν
Και οι άλλοι μισοί είχαν αυτογνωσία αρκετή
Να παραδεχτούν πως είναι νεκροί
Εδώ και χρόνια
Αλλάζει το βλέμμα μας γρήγορα
Όπως και η πολύχρωμη εικόνα
Ζαλισμένα όνειρα
Τρέχουν με ταχύτητες φωτός
Στην πόλη του Παρθενώνα ακόμα
Φωτιά
Σε απέραντα, βρώμικα
Και αρρωστά στενά
Την λένε Αθήνα
Το ξέρω πως την έχεις γνωρίσει
Και κάπου κάποτε σε χει φοβίσει
Η κρύα στάση σου απέναντι μου άραγε
Ξένε περαστικέ
Τι να μου θυμίζει
Φορές που ο ήχος των δρόμων της θυμίζει
Την απόλυτη σιωπή πριν απ την γεννά
Εσύ μισείς εσένα και εγώ μισώ έμενα
Σημεία του σύμπαντος
Σε ένα μεγαλύτερο σημείο μαζεμένα
Μοιάζουμε όλοι… τόσο πολύ
Μα να ξέρεις πως διαφέρει
Δωμάτιο από δωμάτιο
Και κουτί από κουτί.
Γι’ αυτό κι υπάρχουν ομάδες
Από χιλιάδες, δραστήριους,
Διαφορετικά σκεπτόμενους,
Αγνώστους, άνομους,
Αστικούς νομάδες
Γίνονται μάχες
Διαμάχες πορείες
Άπατες
Διαφθορά και βρώμα
Η ψυχή σκουριάζει…
Χανόμαστε.


 
"Και όλα για το τίποτα αφού τίποτα στην τελική είμαστε τίποτα στα κύματα θύματα βότσαλα ασήμαντα που κινούνται όπως κινούνται και τα υδάτινα τα νήματα

Μα τίποτα δεν μένει  για πάντα τίποτα, το προς τα πού θέλω να κινηθώ τελικά επέλεξα και κίνησα το εγώ μου μέχρι που αντίθετα κινήθηκα."
                                                          -skane.3.18 
Εμπνευσμένο και γραμμένο με άξονα την παραγωγή του σφαλμάτος "ανια" ορίστε λινκ http://www.youtube.com/watch?v=V63s4RRdRNA&feature=plcp&context=C39853b6UDOEgsToPDskLAeIj6vNte36ZsDZlINhLv

2 σχόλια: