Η ελπίδα πρέπει να πεθάνει πρώτη.

Ο κόσμος έχει γεμίσει από πτώματα. Νεκρές, κενές  ζωές γεμίζουν την κοινότητα και την κενότητα τους με φτηνά περιεχόμενα και λεζάντες.  Μην κόβεις βόλτες σαν σβούρα στο μυαλό μου με κουράζεις. Δώσε μου κάτι που θα με κάνει και θα σε κάνει καλύτερο ή μην με αγγίζεις, μου προκαλείς πονοκέφαλο. Ο σκοπός δεν υπήρξε ποτέ και το μέσο σε γαμάει αντί να σε φέρνει πιο κοντά σε αυτόν. 

Η ματαιότητα ξεχειλίζει από παντού και όλοι τρέχουν πανικόβλητοι να καλύψουν το λεκέ  λέγοντας και κάνοντας οτιδήποτε. Ανθρώπινη ματαιοδοξία, το πιο εθιστικό και βλαβερό ναρκωτικό που εφευρέθηκε ποτέ. Η ματαιοδοξία είναι απόρροια της ελπίδας. Η ελπίδα είναι αυτό που επινόησε ο άνθρωπος για να μην χρειαστεί να τολμήσει ποτέ να κάνει κάτι ώστε να πετύχει τον πιο υψηλό του στόχο. Ο υψηλός στόχος είναι μακριά και όσο λιγότερο σκέπτεσαι τόσο λιγότερο βλέπεις την διαδρομή προς αυτόν. Άλλωστε η σκέψη είναι πράγμα κουραστικό για τον άνθρωπο έτσι δεν είναι διπλανέ;

Ξεχνάς το στόχο λοιπόν και γεμίζεις την ζωή σου με επίκαιρα τσεκ-ποιντς για να την παλέψεις. Βάζεις στόχους μικρούς, πιο χαμηλούς που χρειάζονται λιγότερη σκέψη, πράξη και ψάξιμο, στόχους πιο ανθρώπινους. Σιγά, σιγά οι μικροί στόχοι πληθαίνουν, κάπου μπερδεύονται με τις υποχρεώσεις και τον βιοπορισμό, κάπου με την νύστα και το φαγητό, κάπου με το αλκοόλ ή οποιαδήποτε  άλλη μαλακία καταναλώνεις για να νιώσεις λιγότερο πιθήκι και να βρεις το θάρρος να την πέσεις σε καμιά γκομενίτσα. Ο υψηλός στόχος γίνεται μια εικόνα θολή και ξεχνιέται, η ελπίδα κυριαρχεί. 

Η ελπίδα είναι εκεί και σε καθησυχάζει, εφ’ όσων ελπίζεις είσαι ηθικά σωστός, είσαι ενεργός και ζωντανός. Μιλάς για τον στόχο σου, μιλάς για τις ελπίδες που ‘χεις για τον στόχο σου. Κάπου κοντά σου και εγώ, σε ακούω και σε αναλύω, είμαι σαν και εσένα μα πολεμώ με την ελπίδα μου και προσπαθώ να την σκοτώσω. Κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας. Τώρα όπου πρόβατο βάλε άνθρωπος και όπου βελάζοντας βάλε ελπίζοντας. Πιάσε τα νοήματα.

Η ελπίδα είναι ο συμβιβασμός του άστο για αύριο, του θα ‘ρθει που θα πάει και του θα γίνει γιατί έτσι πρέπει να γίνει εν τέλει. Αφού είμαστε όλοι μας καλά παιδιά έτσι δεν είναι διπλανέ;

Η ελπίδα είναι εχθρός της ορθολογικής σκέψης  και της στοχευμένης πράξης. Η ελπίδα είναι το εμπόδιο που σε κρατά μακριά από το να δεις κατάμουτρα την πραγματικότητα και τα σκατά στα οποία είσαι χωμένος ως το λαιμό. Και να κάνεις κάτι γ’ αυτό. Είναι το εμπόδιο  που σε κρατά από το να αποφασίσεις να προχωρήσεις από τα λόγια στην πράξη. Η ελπίδα είναι ο φόβος και ο φόβος γεννά τον συμβιβασμό και την καταπίεση του ΕΓΩ και των ΘΕΛΩ σου. Η ελπίδα σε σπρώχνει στην καθορισμένη αντίδραση και δραστηριότητα, στην μαζοποίηση, στην έλλειψη οποιασδήποτε κριτικής, στις εντολές.

Σκέψου, δράσε. Βαλε μπρος την νόησή σου, σκούντα το μυαλό σου. Καθόρισε ποιος είσαι, τι θέλεις και ποιον δρόμο θα ακολουθήσεις για να ολοκληρωθείς, για να φτάσεις τα θέλω σου, να φτάσεις τον υψηλό στόχο.

Ελευθερία ή ελπίδα. Για να μην ζεις νεκρός πρέπει η ελπίδα επιτέλους να πεθάνει και να δώσει την θέση της σε κάτι άλλο.  Κάτι ζωντανό.

Εσύ διαλέγεις.