ο προσωπικός διπροσωπισμός μου

με την μάσκα μου για ατου μου να κοιτώ με τα πλαστικά μου μάτια τα πλαστικά μάτια της μάσκας του εχθρού μου

Σάββατο 13 Οκτωβρίου 2012

αυτοκριτικη

Έξυπνα και δημιουργικά παιδιά
γεμίζουμε με ψυχολογικά τα ιστολογία μας
στην γωνία μας
ο καθένας πάλι μόνος του
με κλειστό το στόμα του να ζούμε τα δικά μας
ακόμα δεν βρήκα λύση
ούτε κι ώθηση αφού όλοι είχαν δουλειά
όταν κάποιος έπρεπε κάπου να βοηθήσει
και μην ρωτήσεις αν ήσουν εσύ αυτός
αν με είχες νιώσει θα σουν φίλος
και όχι απλά γνωστός

μένω ψυχρός και αδιάφορος στους δίπλα
ανθρωπόμορφα, όμορφα, πρόσωπα χαμόγελα
που κρύβουν από πίσω  την ασχήμια
την αρρώστια, το ψέμα, την βρώμα
αμόλυντος μένω από μόλυνση γαμιόλιδες ακόμα
δε μιλάω πολύ γιατί έχω μεγάλο στόμα
γιατί αν καταφέρω την σκέψη να φέρω
στη επιφάνεια
έτσι ακριβώς όπως με γαμάει τόσα βραδιά
στην αφάνεια
θα κάψει τα μυαλά σας σαν βγούνε
απ την αδράνεια

ζιζάνια, κεφαλιά άχρηστα
βρίσκετε λάθη σε ότι και να κάνω
δεν ζω ευχάριστα 
κάνω ότι κάνω για πάω παραπάνω
να γνωρίσω μια καλύτερη πλευρά μου
να ξεκάνω την παλιά μου
έτσι πάει, έτσι κυλάει
πάλι χαμόγελο πάνω στην μάσκα
νέα μέρα στην πόλη μας ξεκινάει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου