ο προσωπικός διπροσωπισμός μου

με την μάσκα μου για ατου μου να κοιτώ με τα πλαστικά μου μάτια τα πλαστικά μάτια της μάσκας του εχθρού μου

Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013

συνειρμός 1

Ευτυχώς ή δυστυχώς υπάρχει ο τροχός που κινεί
Το γιατί, το ποιος, το πώς ,έτσι κι αλλιώς
Κανείς μας δεν είναι ελεύθερος απλά ο ασκός
Των επιλογών μας διαφέρει σε μέγεθος
Αν είσαι πλούσιος ή φτωχός, αστός ή μικροαστός ή απόκληρος απλώς
Όμως τα όρια σπάνε όταν βυθίζομαι ολόκληρος στην σκέψη
Κάνοντας σκέψεις, φέρνοντας τέρψεις σε ανοιχτές
Και πεινασμένες υποθέσεις του μυαλού μου
Γεμίζω με γέλιο την κάθε γωνία του υπαρξιακού υπόγειου μου
Κάθε φόρα που βρίσκω αυτό που ζήτω
Και πραγματοποιώ επιτυχώς την γέννα άλλου ενός παιδιού μου
Όνειρα, αρώματα μεθυστικά κι εθιστικά, προερχόμενα
Από μέρη μακρινά, ονειρικά κι απόμερα
Από μήτρες πλασμάτων αινιγματικών, ανήσυχων συνειρμών
Και ατέρμονων περιπλανήσεων στα νερά του σύμπαντος
Που υπάγεται στο περιεχόμενο του κεφαλιού μου
                                                                         Ακροβατώ
Πατώ σε κάθε τι βατό και προσπαθώ να περάσω στο άβατο
Πριν γεράσω, ξεχάσω και χάσω τον αυτοέλεγχο, άγνωστο
Το αν θα καταφέρω να ακουμπήσω τον υπεράνθρωπο
Μα κάθε ενδεχόμενο ποτέ του δεν μου περνά αδιάφορο, αρά προσπαθώ
Ακόμα.

Παρένθεση, στον κόσμο που σιωπή δεν υποδηλώνει συνενοχή
Αλλά απλώς σύνεση προσχωρώ σε αίρεση
Εντάσσοντας τον εαυτό  μου στην διαίρεση των πληθυσμών,
Ατόμων ισχυρών και ατόμων πολλών
Ατόμων ελευθεριακών και ατόμων σε μοντέλα
                                                                     Εντολών
Ατόμων άβουλων και άμαθων και ατόμων με την ψευδαίσθηση
Ουσιαστικών γνώσεων και τάση για κατάρριψη των ορίων των ορίων τους.
Κλείνω

Και ο γρίφος δεν τελειώνει, δεν λιώνει ποτέ.

1






Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου